Relaxte zondag

Niet veel te melden vandaag... Een rustige zondag genoten. Even langs de hond van mijn ouders gefietst, en een film gekeken.

Tot op heden ben ik nog steeds niet zeker welke optie ik ga nemen. De nieuwsgierigheid naar het aanbod groeit.

Enjoy your Sunday evening !

Het goede doel

Soms is het goed even geconfronteerd te worden met de problemen van anderen, om die van jezelf weer in perspectief te kunnen plaatsen.

Onze zaterdag hebben we nuttig doorgebracht door deel te nemen aan een benefiet voor een palliatief centrum. Even stilstaan bij de mensen die terminaal zijn, is een wake up call en leert me nederigheid met betrekking tot mijn eigen problemen.

Things could definitely be worse.

Tijdens het benefiet werd er een totaalbedrag van 2.500 EUR opgehaald, niet slecht voor een kleinschalige maar zeer goed gemeend initiatief.

Wij hebben in ieder geval een toffe dag achter de rug, en chapeau voor alle mensen die zo hard gewerkt hebben om van vandaag een succesvolle dag te maken. Het is leuk ol te zien dat mensen toch nog geven om mensen !

Sollicitatiegesprek

Vanmorgen heb ik een kort sollicitatiegesprek gehad. Alhoewel het een fijn gesprek was, is de functie jammer genoeg enkel van bepaalde duur. Niet echt een aanrader dus.

Ik heb besloten nu even alle vragen en zorgen van me af te zetten, en te genieten van het weekend. Mijn ouders zijn een weekje met vakantie, en ik zal mee zorg dragen voor hun Sheltie pupje, Jilly, terwijl ze weg zijn. 

Verder staat er morgen een bezoek aan een benefiet voor een palliatief centrum op de planning. Een mooi initiatief voor een centrum dat prachtig werk levert. 

Het weekend ziet er goed uit. Ik wens u een even fijn weekend.

'Volg je gevoel'

Vanmiddag had ik een afspraak bij mijn psycholoog. Sinds september ga ik op regelmatige basis naar haar toe om te praten over het ontslag en mijn toekomst. Wij hebben natuurlijk gepraat over de twee mogelijkheden die voor mij liggen. 

Zij vertelde me dat ze stiekum hoopte dat ik voor verpleegkunde zou kiezen, omdat ze het zo goed vond dat ik voor het eerst in lange tijd naar mijn 'innelijke ik' geluisterd had, en zelf tot een beslissing gekomen was omtrent wat ik zou willen doen met de komende jaren van mijn leven.

Het voelde ook echt goed, die beslissing om te studeren. Maar dan plots is er dat mogelijke vangnet, die mogelijke baan bij de bank. En ik voel mijzelf weer terug die oude vertrouwde zekerheden, de gekende wereld opzoeken. Terwijl het 'avontuur' van de studie mij echt lokte. Waarom dan die angst om toch te zeggen : ik ga studeren, hou die baan maar...

Tja. De financiële zekerheid speelt hier natuurlijk de grootste rol in. Waarom gaan studeren en 3 jaar een minimum inkomen verdienen indien ik gewoon netjes een loon kan verdienen ? Als het misgaat bij de bank kan ik toch alsnog gaan studeren ? Ik heb verantwoordelijkheden, een man, huis, kat ... Het is niet meer dan correct dat ik een baan aanneem en mijn financieel steentje bijdraag. Het leven is geen avontuur, maar keiharde realiteit.

En toch voel ik me laf nu. Laf, omdat ik niet durf rechtstaan en durf zeggen tegen iedereen : dit keer kies ik voor mijzelf, om eens een droom na te jagen. Dit keer kies ik voor het niet geijkte pad tegen alle gewoontes in, omdat het geijkte pad niet meer werkt.

Het geijkte pad was 20 jaar prima, maar iets in mij blijft zeggen : geen kantoorwerk meer. Kies voor wat je gelukkig maakt. Maar het voelt egoïstisch aan, alsof ik zou 'profiteren' van anderen. 

Wat zou het leven simpel zijn indien de wereld zou zeggen : kies maar voor jezelf. Wij staan achter je. De mogelijkheid is er nu, neem hem maar ! Maar de realiteit zit nu eenmaal anders in elkaar... 

Misschien zal het lot de zaken nog door elkaar schudden. Anders zal ik vermoedelijk op het geijkte pad blijven. Ik ben echter bang dat het geen langdurig geluk zal opbrengen.

Twijfel

Na het telefoontje van de bank gisteren slaat vandaag de twijfel toe, en ben ik verrast over hoe weinig vertrouwen ik nog heb in de eerlijkheid van werkgevers, na het gebeurde bij mijn huidige firma.

Allerlei vragen spoken door mijn hoofd. Een van deze vragen, dat waarschijnlijk absurd gevonden zal worden door anderen die deze entry lezen, is : wat als ik een arbeidsovereenkomst teken, en zij deze verbreken voor aanvang van het werk.

'Waarom zouden ze dit doen ?', denkt een normaal mens vast. Wel, ik kan pas in dienst treden op 1 juli 2015. Niets houdt hen tegen te zoeken naar een even geschikt of beter kandidaat die sneller in dienst zou kunnen treden... 

Er is vast geen reden om op zo'n manier na te denken over de zaken, maar toch speelt dit gegeven nu in mijn hoofd. I have nothing to lose, natuurlijk. En ontslag bij mijn huidige firma volgt toch. Maar toch.

Verder heb ik angst dat ik de functie niet aan zal kunnen, dat ik de materie die men moet leren om conform wetgeving bij een bank te kunnen werken niet onder de knie zal krijgen... 

Het blijft belangrijk in mij achterhoofd te houden dat ik niks te verliezen heb... Hopelijk vind ik het vertrouwen in mijzelf en in anderen terug om toch een goede beslissing te maken.

Jobaanbieding ?

Het leven kan soms vreemde wendingen nemen. Net nu ik de beslissing genomen heb om terug te gaan studeren, word ik gecontacteerd door een bedrijf met een werkaanbod.

Een kleine achtergrond met betrekking tot dit gebeuren : ik had bij dit bedrijf enkele maanden geleden een sollicitatieprocedure doorlopen. De eerste gesprekken waren positief. Enkel het allerlaatste gesprek, wat ik voerde met een regioverantwoordelijke, liep naar mijn gevoel absoluut niet goed. Na dit gesprek had ik een onaangenaam gevoel en mijn plannen om bij dit bedrijf aan de slag te kunnen werden dan ook opgeborgen.

Tot mijn verbazing ben ik vandaag toch gecontacteerd, om volgende week donderdag een gesprek te voeren met betrekking tot een contract.

Omdat het hier om een betrekking als commercieel adviseur bij een bank gaat, zou ik mij volgens de Belgische wet wel moeten bekwamen in het bank- en verzekeringswezen, en hiervoor een opleiding moeten afronden (en slagen) binnen een periode van 1 jaar.

Op zich zou dit wel moeten lukken natuurlijk. Indien ik een bachelor zou gaan studeren, zou een dergelijke cursus ook tot de mogelijkheden moeten kunnen behoren. 

Het is echter wel toevallig dat net nu ik beslis voor verpleegkunde te gaan, ik door deze mensen gebeld word. Opnieuw een dilemma. Toch het ingeslagen pad verder betreden, of het zekere voor het onzekere nemen en mikken op deze baan ... Wat is wijsheid ?

Verder werd ik ook nog door een andere firma (firma B) waarbij ik in december solliciteerde, gecontacteerd om op gesprek te komen. Hiervoor heb ik vrijdag een afspraak geregeld.

Ik heb gelukkig pas volgende week donderdag het gesprek bij de bank, dus met wat geluk heb ik tegen dan een duidelijk beeld met betrekking tot de mogelijkheden bij firma B.

Alhoewel het lijkt dat solliciteren mij niet al te moeilijk afgaat, ben ik toch angstig om een afbieding af te slaan... Is het in deze slechte economische tijden wel verstandig om te gokken dat er wel iets anders uit de bus komt, dat bedrijf B mij de aanbieding van mijn dromen zal doen, of dat een opleiding verpleegkunde helemaal mijn ding zal zijn ?

Nieuwe vragen, nieuwe onzekerheden... Tijd om rustig alle voor- en nadelen tegen elkaar af te wegen. Een ding is zeker. Het worden spannende weken / maanden.

Toch verpleegkunde ?

Vandaag heb ik een oriënterende lunch gehad met een kennis, die reeds 30 jaar het vak verpleegkunde uitoefent. Met haar heb ik besproken wat de mogelijkheden zijn met betrekking tot een studie verpleegkunde, welke specialisaties interessant zouden zijn en welk (realistisch) beeld ik me moet voorhouden van dit beroep.

Het was een heel fijn en constructief gesprek, waarin ik enkel aanmoediging gehad heb om me op dit pad te begeven.

Het wordt mij steeds duidelijker dat ik het nakend ontslag moet gebruiken om een grote wending aan te brengen in mijn leven. Mijn huidig pad heeft tot depressie geleid. Dus of ik in deze richting verder moet gaan betwijfel ik. Alhoewel ik niet erg avontuurlijk ben aangelegd, lijkt het ontslag toch het uitgelezen moment om die draai van 180° te maken en eens iets te 'durven'. Studeren dus.

Het plan is de studie aan te vatten in september. Aangezien ik op 30 juni mijn laatste werkdag bij mijn huidig bedrijf heb, zou dit moeten lukken. Natuurlijk heb ik financiële verantwoordelijkheden, dus zou het interessant zijn indien ik via VDAB de studie zou kunnen aanvangen, en dus met behoud van uitkering de 3 jaar zou kunnen vervolledigen.

Ik ben van plan mij morgen / de komende dagen te informeren of ik hiervoor in aanmerking zal komen, en wat de eventuele stappen zijn om toegang verleend te worden tot deze cursus.

Ik ben eens benieuwd wat er uit de bus komt ...

Minous

Op uitnodiging van mijn zus en haar dochter Lynne heb ik vandaag genoten van het toneelstuk Minoes (gebaseerd op basis van het boek van Annie M.G. Schmidt). Mijn zus was van mening dat de 'katse' voorstelling bij mij wel in de smaak zou vallen. Alhoewel het een toneelstuk voor kinderen is, heb ik er toch danig van genoten !

De 'katse (niet kattige werd ons met nadruk uitgelegd) maniertjes van poezebeesten werden prachtig geïmiteerd, de katten zelf zagen er erg lief uit, het decor was prachtig.

All in all not a bad way to spend a Sunday.

Verder heb ik met mijn zus nog een fijn gesprek gevoerd met betrekking tot mijn wens om meer sociaal gericht werk te doen. Wij hebben het nog kort gehad over omscholingsmogelijkheden, wat mij wel een fijn plan lijkt. Verpleegkunde zou hier mijn voorkeur wegdragen.

Natuurlijk is het nog veel te vroeg om al definitieve beslissingen te maken, maar het is fijn om dit bij op mijn optielijst te plaatsen.

Als afsluiter voor dit weekend, een kleine impressie van Minoes. Een aanrader voor kleine en niet zo kleine kinderen !

Video Minoes

Wie ben ik ...

Na de zeer 'korte' voorstelling van gisteren neem ik vandaag even de tijd u van een iets uitgebreidere karakterschets van mijzelf te voorzien.

Het is absoluut niet overdreven om mezelf tot een 'Crazy Cat Lady' uit te roepen. Ik ben vele jaren trotse poezenmoeder geweest van 2 prachtige rosse katertjes. Jammer genoeg is Suffie op 16 juni overleden op 18 jarige leeftijd. Had ik u al verteld dat 2014 niet mijn jaar was ?

Enfin, zijn poezelige broertje loopt hier nog rond. Ofwel : slaapt hier constant. Op 20 maart zal ons potdoof oudje 19 kaarsjes uitblazen.

Verder ben ik gezegend met een zeer sportieve man. Kinderen heb ik niet, dus u kan zich verwachten aan veel poezenpraat.

Bij mijn huidig bedrijf (waar ik dus half dit jaar opstap) werk ik als commercieel administratief bediende. Werk dat ik jaren met veel plezier en liefde uitgevoerd heb. Ik heb mij altijd heel erg geïdentificeerd met mijn werk, wat natuurlijk het nieuws van de sluiting des te droeviger maakt. Maar ja, zoals ze zeggen hier in België : 'ander en beter' dan maar.

Op 21 december 2015 zal ik de kaap van 40 jaar bereiken... 2015 wordt dus op alle fronten een overgangsjaar. Het initiële plan was om mijn 40ste verjaardag in Disneyland Parijs door te brengen. Moest ik echter geen werk vinden zullen we het 'feestje' toch iets bescheidener moeten vieren ! Laat ons hopen dat Disney toch nog een optie is !

Mijn doelen voor dit jaar zijn in een notendop :

1. de 10 vers geaccumuleerde kilootjes terug zenden naar waar ze vandaan gekomen zijn.

2. mental wellness.

3. een nieuwe fijne job vinden - eentje die liefst maatschappelijk gezien ook nog nut heeft.

Vanaf maandag begin ik actief te solliciteren. Ik ben erg benieuwd !

Om deze entry af te sluiten even nog een fotootje van mijn pluisballen. Scooby links, Suffie (RIP) rechts.

Happy New Year !

Happy New Year aan alle lezers van dit kersverse blogje.

Laat ik me even voorstellen, ik ben Nieke, een 39 jarige deerne uit het mooie Belgenland. New to the blogging scene, maar laat dat u vooral niet tegenhouden deze reis met mij te delen !

Want jazeker : 2015 wordt voor mij een reis. Niet eentje van het traditionele type echter. Een klein woordje uitleg : in mei 2014 kondigde mijn werkgever een sluiting van ons bedrijf aan. Vanaf juli 2015 zal ik tot de rangen van de werklozen behoren, indien ik voor die tijd er niet in slaag een nieuwe job te vinden.

Na 18 jaar voor dezelfde werkgever gewerkt te hebben kwam de sluiting als donderslag bij heldere hemel. Een zeer verdrietig proces volgde, met als gevolg een depressie waartegen ik nu vecht. Gewichtstoename, algehele somberheid, nee, het was niet mijn jaar. Bye 2014. Won't miss you.

In dit blogje zal ik pogen op dagelijkse basis een rapportje te schrijven met betrekking tot sollicitatieperikelen, het much needed dieet en algemene ditjes en datjes. Ik hoop op het eind van dit jaar op een zeer positieve noot te kunnen afsluiten !

One year to go ! I can do this !